Żeńskie
zakończone na -a – odmienne, zapis bez apostrofu (Anna, Anny);
pozostałe – nieodmienne (Catherine, Jacqueline, Madelaine).
Męskie
zakończone w wymowie i piśmie na tę samą spółgłoskę – odmienne, zapis bez apostrofu (Michel, Michela, Michelem)
UWAGA: w przypadku imion zakończonych na -x mamy: Félix, Féliksa albo Félixa, z Féliksem albo Félixem, o Féliksie albo Félixie
zakończone w wymowie i piśmie na różne spółgłoski – odmienne, zapis z apostrofem (Charles, Charles’a, Charles’em, Charles’u; Yves, Yves’a, Yves’em, o Yves’ie)
zakończone w wymowie na spółgłoskę, w piśmie na samogłoskę – odmienne, zapis z apostrofem (Pierre, Pierre’a, Pierre’em; Gustave, Gustave’a, z Gustave’em)
zakończone w wymowie i piśmie na samogłoskę:
-é – nieodmienne albo odmienne, zapis bez apostrofu (André, Andrégo, o Andrém; René, Renégo, o Reném);
-i – odmienne, zapis bez apostrofu (Henri, Henriemu, Henrim);
zakończone w wymowie na samogłoskę, w piśmie na spółgłoskę – odmienne lub nieodmienne (Louis, Louisa, Louisowi albo nieodmienne; ALE: François zawsze nieodmienne).
Imiona wieloczłonowe
w przypadku szeregu imion oddzielonych w piśmie spacją (tj. bez łącznika) odmienne wszystkie, zgodnie z powyższymi zasadami (Jean Pierre, Jeana Pierre’a).
By odmieniać francuskie imiona podwójne na ogół odmieniamy tylko drugi składnik. Na przykład w imieniu Jean‑Paul powiemy: “nie ma Jean‑Paula”. Przy czym odmiana obu elementów nie jest błędem i można powiedzieć “Jeana‑Paula” .
- Uwagi i wyjątki
- W przypadku, gdy końcowy dźwięk się zmienia podczas odmiany, także pisownie się zmienia (Barthes, o Barcie, Ingres, o Ingrze, Chavannes, o Chavannie).
